Laos voelt echt heerlijk relaxed aan, de mensen zijn rustig (dat zou iedereen zijn na 20 jaar socialistisch dictatuur/regime) Daarnaast helpt de zon en 35oC natuurlijk ook wel:). De tropische warmte slaat je meteentegemoet als je het vliegtuig uit stapt en de warmte voelt totaal anders aan dan wat we in Madagaskar gewent zijn.

Vientiane

Vientiane, de hoofdstad van Laos, heeft ongeveer 250.000 inwoners en is veruit de grootste stad van Laos. Toch voelt het geen moment aan als een grote stad zoals Bangkok, Amsterdam of iets dergelijks. Hoogbouw ontbreekt en het centrum staat vol met wats (Tempels), palmbomen en kleine guesthouses waar je overnacht voor ongeveer 10,- per nacht. In Laos leven ongeveer 7 miljoen mensen die gemiddeld 2000,- per jaar verdienen. Boeren echter op het platteland moeten vaak van $1,- per dag leven.Het meestbizarre blijft echter de impact die de Vietnam oorlog heeft op dit land. Wat waarschijnlijk niemand weet is dat Laos het meest gebombadeerde land is ter wereld. Er zijn hier tussen 1964 en 1973 meer bommen gedropt dan in totale 2e wereldoorlog zijn gebruikt (ruim 2 miljoen ton). Hiervan is 30% niet gexplodeerd en zorgt tot op de dag van vandaag gemiddeld voor 1 dode per dag. Een groot gedeelte van de bommen bestond uit clusterbommen (1,5 meter lange bommen die 670 kleine bommen 'bombies', soms vermomd als speelgoed, of als bollen e.d. hier in enorme aantallen zijn uitgeworpen. Als je het land ziet weet je dat de mensen op het platteland geen toegang hebben tot communicatiemiddelen. Van de verhalen die je leest wisten de mensen die gebombadeerd werden in het noorden dan ook totaal niet wat er gebeurde en waarom in vredesnaam er zoveel bommen op hun gegooid werden (officieel was Laos ook niet betrokken bij de Vietnam oorlog).

Als je dit weet vind ik het nog veel vreemder dat er overal Amerikaanse toeristen rondlopen die zonder schaamte de lokale cultuur en ongeschreven regels aan hun laars lappen door zeer slecht bedekkende kleding te dragen, als je een local op de foto wilt zetten moet je normaal gesproken of toestemming vragen of een gepaste afstand bewaren.Ditzelfde geld voor het fotograferen van monniken en lokale gebruiken. Soms heb je echt plaatsvervangende schaamte voor het gedrag van (Amerikaanse) toeristen en ik snap niet dat als je je ook maar enigszins iets weet van de historie van het land dat je je dan zo kunt opstellen... ik ben beniewd of dit in Vietnam ook zo is.

Enfin,ik geloof dat ik enigszins afdwaal en dat we net waren aangekomen in Vientiane:). Ons guesthouse zit in het centrum vlakbij de Mekong en we konden hier twee nachten verblijven, De eerste dag hebben we vrijwel niets gedaan dan uitrusten van de reis, een korte wandeling gemaakt en verder heerlijk slapen op een verassend goed bed. De tweede dag hebben we een wandeling door het stadscentrum gemaakt, de vele tempels (Wats) bezocht die de stad rijk is en heerlijk gegeten bij de vele restaurantjes.Maandag zijn we eerst voor een visumaanvraag naar deVietnamese ambassadegeweest op de fiets (1euro voor de hele dag). Op weg naar de ambassade fiets je over een straat, de zogenoemde 'Champ des Lysee' van Azie inclusief een 'Arc des Triompf'. Dit gebouw is gemaakt met cement dat de Amerikanen in de jaren zestig cadeau hebben gedaan om een vliegveld mee te maken maar de regering had besloten dat een foeilelijke arc de triomph meer status zou geven dan een goed vliegveld:). Erg amusant om de vervallen betonnen constructie met kromme metalen spijlen tussen de ramen te zien.

's Middags hebben we buiten het centrum rondgefietst en op zoek geweestnaar een tempel waar heerlijke massages waren. De massageplek helaas niet gevondendus 'sAvonds maar een massage gehad in het centrum van Vientiane, hier kun jede lokale kruidensauna bezoekenvoor nog geen euro:). Daarna een uur lang een massage gehad voor nog geen 3,50 euro.. Ik moet zeggen dat hier wel aan te wennen valt, dat gaan we vaker doen.

De volgende dag zijn we naar een ander guesthouse gegaan omdat de oorspronkelijke guesthouse volgeboekt was, hier hebben we nog 2 dagen gezeten om lekker aan de temperatuur te wennen en we moesten nog wachten op ons visa dat een verwerkingstijd had van 2 dagen. Na het ophalen van de visa hebben we een bus geboekt naar het plaatsje Viang Vien, oftewel 'Ibiza van azie'. Er moet nagegeven worden dat de Lao toch echt van communistische grootspraak houden, Viang Vien is een plaatsje 165km ten noorden van Vientiane en de route gaat eerst over een hobbelige weg en naarmate je dichter bij de plaats komt verschijnen er prachtige kalksteen rotsen die uit het land omhoog schieten. Het plaatsje staat vol met vele gezellige restaurantjes met meestal zo'n 3 gewone tafels en verder 15 cm hoge tafels met kussens op de vloer waar je lekker half liggendkan ontspannen en genieten van een heerlijke Beerlao.

Voor iedereen die van Friends houdt (Tom, speciaal voor jou!), dit is ongeveer het paradijs. Elk restaurantje laat een verschillend seizoen zien en 's avonds lopen de verschillende bars vol met jongeren die terugkomen van een dag activeiten zoals tuben, kayakken, mountainbiken, bergbeklimmen e.d. We hebben de 2e dag mountainbikes gehuurd en zijn richting de blue lagoon cave gegaan. Je fiest door een schitterend landschap met rijstvelden, kalksteen bergtoppen die uit het niets verrijzen en na een paar riviertjes over te steken en door kleine dorpjes gekomen te zijn kom je uiteindelijk bij de blue lagoon cave aan. (Onderweg staan ook vele andere grotten aangegeven als blue lagoon cave maar dat zijn allemaal nepgrotten die willen meeprofiteren van deze zeer mooie grot.). De grot is zeer groot en in het midden kun je een liggende buddha bekijken. Vervolgens is Hans met een headlight op de grot rondgelopen en kun je over glibberige rotsen de grot verder gaan verkennen. Na ongeveer een uurtje 'caving' weer de berg afgedaalt om heerlijk te gaan zwemmen in het blauwe meertje dat uit de grot stroomt en de start is van een riviertje dat uitindelijk richting Viang Vien zal stromen. Na de heerlijk verkoelende duik werd het tijd de mountianbikes weer op te pakken en zijn we terug gegaan naar Viang Vien om weer wat oude afleveringen van Friends te bekijken.

De volgende dag heeft Hans een rondrit gemaakt die bekend staat als 'the Loop', dit is een tocht van 35kmtussen de kalksteen rotsen over rotsachtige weggetjes en waarbij je door riviertjes (zonder brug) moet fietsen. Heel leuk om onderweg alle kinderen een high five te geven of hun levensgevaarlijke kruisboog te bewonderen. Het lokale speelgoed is een kruisboog waarmee je met elastiekjes een pijl afschiet. Dit klinkt ongevaarlijk maar de pijl wordt met zo'n rotgang gelanceerd dat deze dwars door bamboestengels (en die zijn hard!) heenschiet. De lokale kinderen vangen op die manier vis in de rivier door de kruisboog als een soort harpoen te gebruiken. 's middags was het tijd om te gaan 'tuben'. Dit is bij verre de meest populaire bezigheid (naast veel beer lao drinken) die iedereen doet. Je gaat in een tractorband zitten, je begint 15km stroomopwaarts en je laat je door de rivier meevoeren terwijl je geniet van de kalksteen en zandstenen kloofwanden waar je langsdobbert. Je kunt naar de cafes met dansvloer zwaaien die langs de route liggen en ze werpen vervolgens een bamboestengel aan een touw naar je toe dat je beet kunt grijpen, vervolgens wordt je naar de zijkant toegetrokken en kun je heerlijk aan de bar een biertje nuttigen, fruitshake drinken of lekker dansen op de dansvloer. Na anderhalf uur tuben vonden we het ook tijd voor een drankje en legden we aan bij de 'Bob marley' bar, we werden naar de kant getrokken en streken neer aan een tafeltje. Vlak na ons kwam een groep backpackers ook naar de kant van verschillende nationaliteiten en die bestelden een bucket en vroegen of er ook een mushroom of happy bucket was (een bucket is een emmer met drank... happy betekent dat er iets van wiet of paddestoelen in gaan). Dat had de eigenaar niet (het is strafbaar) maar niet veel later kwam hij wel aan de naastgelegen tafel staan met 2 joints in zijn hand.... De opiumhandel is hier een goede bijverdienste en voordat de communistische partij aan de macht kwam was het ook sociaal en cultureel geaccepteerd om drugs te gebruiken. Dit hebben we toch maar even overgeslagen, we houden het maar lekker bij een pilsje;)

Na ons biertje stapten we weer in de tube om verder te gaan en lekker in de zon lieten we ons de rivier afzakken totdat we de bamboebrug herkenden van Viang Vien, het was tijd om eruit te stappen en de band terug te brengen naar de verhuurder. 's Avonds weer lekker de hele avond al liggend doorgebracht met het 3e seizoen van Friends om daarna heerlijk naar ons hotel te gaan om lekker te gaan slapen. (Je slaapt nog lekkerder als je weet dat overnachten hier maar 3,50e kost terwijl je een prima kamer hebt met WiFi, warme douche, Europese WC en een TV) Laos wordt steeds beter.

De volgende dag (7 november) hadden we een minibus kaartje gekocht om te vertrekken richting Luang Prabang, de meest culturele stop van de trip want de gehele stad is een World Heritage Site. Dit verhaal zullen we de volgende keer vertellen want we moeten nu eerst de tempels gaan bewonderen die hier allemaal te zien zijn. We zullen ook kijken of we ergens een manier kunnen vinden om de foto's op internet te zetten. De computers hier schijnen aardig vol te zitten met virussen en we zijn gewaarschuwd dat mensen op deze wijze hun foto's zijn kwijtgeraakt....

Bedankt voor alle leuke reacties, we zijn weer helemaal bij met ons reisverslag en als de dorpen het toelaten zullen we iets regelmatiger onze reisbelevenissen op internet zetten dan in de eerste maand!