17 november zijn we 's ochtends vroeg uit bed gegaan om een goed ontbijt naar binnen te werken want vandaag staat er een jungletocht op het programma, 3 dagen en 2 nachten de bewoonde wereld achter ons laten, afzien in de warmte en lopen...heel veel lopen. Tja, je weet waar je aan begint als je een JungleTrek gaat doen.

Na een goed ontbijt van gebakken ei met Bacon, yoghurt met fruit, zeer sterke Lao Coffee (getrokken uit lokale koffie in een sok dat ze in een pan met kokend water hangen) en de nodige vitamine fruit shakes zijn we na een snelle toiletstop klaar om de jungle in te gaan. Bij het vertrekpunt aangekomen betalen we voor de tocht (terugkrabbelen is er nu niet meer bij) en we wachten op onze twee reisgenoten die zich de dag ervoor hebben ingeschreven voor de tocht.

Annemiek hoopt op een suf stelletje, 'beetje nerdachtige types' zodat ze niet bang hoeft te zijn dat het tempo te hoog gaat liggen en het te erg afzien wordt. In plaats daarvan verschijnt er in het boekingsbureaueen meisje met overal tatoos en piercings, een zeer grote oorbel in haar oor dat een gat maakt in haar oorlel (beetje afrikaanse stammen stijl wat later ook blijkt te kloppen als we horen dat ze lange tijd in Mali bij een lokale stam heeft gewoond) met naast haar een 2 meter grote jongen met baard... het is duidelijk te zien dat ze al een tijdje aan het rondreizen zijn. (de lokale kleding, oversized broeken en haarbanden/bandana/t-shirts uit diverse landen).... dus...

De gids stelt zich aan ons voor, Kewl en we vertrekken in een minibus naar het dropoff point vanwaar we vertrekken. Eerst stoppen we nog bij het huis van de chauffeur van de minibus die snel nog even een lunchpakketje aangereikt krijgt van zijn vrouw (Plastic zak met rijst, saus en groenten) en vervolgens stoppen we nog op een marktzodat Kewl de ingredientenvoor de lunches en 3 dagen trekken mee kan nemen.We lopen met ons vieren over de markt, drinken een kop Lao koffie en Lao thee (met theeprut en alles erin) en al snel wisselen we reisverhalen uit met Cristine en Pierre, een Canadese en een Zwitser die 2 maanden aan het rondtrekken zijn door Birma en Laos en hierna doorreizen naar Thailand. Al snel wordt het gezellig en vergeten we de tijd waardoor Kewl naar ons toekomt dat het tijd is om te vertrekken.

We komen aan bij een klein dorpje langs de weg, we binden de slaapzakken vast aan onze tassen, krijgen 2 1.5 liter flessen water en we slingeren de tassen op onze rug, klaar om te vertrekken. De eerste dag zal bestaan uit klimmen, klimmen en nog eens klimmen. We moeten een berg van 1200 meter op klimmen. Op de top is een Lahu stam dat hier sinds 15 jaar een dorp heeft. We beginnen de tocht door de rijstvelden die al snel plaatsmaken voor dichter tropisch bos waar we over smalle paden (20cm-30cm breed) en over bamboe boomstammen moeten lopen. Af en toe stopt kewl om ons lokale kruiden aan te wijzen die geneeskrachtige werking hebben of eetbaar zijn. Een plant met groene dunne bladeren heeft bijvoorbeeld de werking om bloed te stelpen... handig blijkt ietsjes later als Hans en Pierre zich vermaken met bamboestokken te gooien naar een 'Pomelo' boom om pomelo vruchten eruit te krijgen. Hans breekt een bamboestok doormidden om hem meer werpbaar te maken en de bamboe breekt, schiet terug en zorgt vervolgens voor een snee in zijn vinger. Kewl vind al snel de plant, kauwt er een tijdje op en plakt het groenige smeersel op de bloedende vinger die al snel stopt met bloeden.

Ondertussen blijft Pierre lekker doorgooien en de eerste Pomelo is uit de boom gevallen... en niet alleen de Pomelo heeft de boom verlaten, grote boze wespen beginnen in het rond te vliegen en we nemen afstand van de boom nadat Kewl door een van de wespen in zijn rug is gestoken. We verdelen de Pomelostukjes (soort witte zure niet te eten sinaasappel als de Pomelo nog niet rijp is) en we lopen verder de berg op. Het tropische bos maakt af en toe plaats voor een rijstveld wat door de locals is gekapt. Elke familie mag 3 rijstvelden aanleggen in de natuur van het nationale park rondom Luang Nam Tha zodat ze hier hun rijst kunnen verbouwen. Vanaf de rijstvelden heb je een mooi uitzicht over de vallei en zie je dat je steeds hoger en hoger klimt. De lunch nuttigen we tussen de tropische bomen, bamboe op een stenen tafel met tafellaken! (Bananenbladeren die je plukt en dan over de tafel legt). De rijst met gewokte groenten en Buffalo Meat smaakt goed en na nog 2 uren de berg op klimmen begint de vermoeidheid toch wel toe te slaan in de benen. Gelukkig niet alleen bij Annemiek maar ook bij Cristine en we nemen een rustpauze in een houten huisje tussen het, op de berg gelegen, rijstveldje alvorens we de laatste klim naar de top maken. Uitgeput en zwaar bezweet lopen we het Lahu dorpje binnen en worden we bekeken door een paar nieuwsgierige vrouwen in oude kleding met gaten, grote oorbellen en traditionele knotten haar op de voorkant of zijkant van het hoofd geknoopt. Hiermee geven ze aan of ze getrouwd, weduwe of vrijgezel zijn en of ze kinderen hebben.

Overal in het bergdorpje lopen varkens, honden en kippen rond, vooral de kleine hondjes vallen goed in de smaak bij Cristine en Hans die al snel elk met 2 kleine hondjes zitten te spelen. Het uitzicht is magnifiek, zeker als de zon langzaam zakt en de bergen in een combinatie van grijs, geel en rood gehuld gaan. Kewl ontfermt zich ondertussen over het avondeten en de rook stijgt op vanuit het bamboe hutje, evenals een heerlijke geur van aziatisch eten.

Het is moeilijk contact te leggen met de Lahu, ze spreken een lokale taal (geen Lao), en ze zijn erg schuchter. Je mag ze ook niet op de foto zetten omdat vooral de oudere Lahu geloven dat hun ziel dan gevangen wordt in het Fototoestel. De Lahu zijn Animists wat inhoudt dat ze geloven in goden van water, vuur en natuur e.d. en dat er geesten zijn die hun helpen of kwaad willen doen.

Het eten nuttigen we in onze hut terwijl de zon onder is op een bamboe verhoging boven de grond (ivm. beesten en ongedierte). Na het eten ontruimt Koon'het hulpje van Kewl', een jonge jongen uit het dorp waar we gestart zijn met de wandeling die de eet/kampspullen draagt, en scharen we ons rondom een kaars waar Kewl vervolgens een fles 'Happy Water' --> Lao rijst Whiskey tevoorschijn tovert welke we nuttigen uit een onderweg gesneden bamboe shotglaasje... Na sterke verhalen, geschiedenis over Laos en vele reiservaringen gaan we liggen een dun matje dat op de verhoging en vallen we in slaap... tenminste... Hans valt in slaap. Annemiek wordt wakker gehouden door de dieren die 's nachts onverstoorbaar door blijven lopen en de hanen die totaal het gevoel voor tijd kwijt zijn en de hele nacht blijven kukeleku-en. Bovendien is het koud bovenop de berg... heel koud en zelfs de slaapzak en de 3 dekentjes die Annemiek over zich heen heeft getrokken helpen niet..

Om 6u 's ochtends begint het weer licht te worden en kan er genoten worden van het uitzicht over de in mist gehulde bergen. Annemiek pakt nog een extra uurtje rust maar wordt waarschijnlijk gestoord door het gegil van een varken (ik snap nu waar de uitdrukking 'eten als een varken', en 'gillen als een mager speenvarken' vandaan komen). De Lahu hebben een varken vastgebonden en het hele dorp schaart zich om het varken dat hard aan het gillen is alsof het al weet wat zijn lot gaat zijn. Inderdaad verschijnt er een blok waar het varken op gelegt wordt en wordt het geslacht. Het varken is geslacht omdat de helft van de oogst binnen is legt Kewl uit en dat wordt geviert door een dier te slachten en 's avonds tijdens een feest te nuttigen.. Cristine, een wereldverbeterende activiste en thuis een vegetarier, zegt wel treffend: hier hebben ze tenminste een gelukkig leven gehad en vrij rond mogen lopen in de natuur rondom het dorp... goede afsluiting van de slachting om vervolgens te ontbijten, de rugzakken op te pakken en nu de rijstvelden en het tropische bos achter ons te laten en echt de jungle in te duiken.

Eigenlijk kan de hele 2e dag worden samengevat als lopen lopen en nog eens lopen in de hitte, onderweg stoppen we een aantal keer om bamboe attributen temaken (shotglaasjes, fluiten e.d.) en onze lunch te nuttigen. Het terrein is heuvelachtig en uiteindelijk eindigen we op 1400 meter hoogte bij de jungle lodge. 50 meter voor de jungle lodge staat er een rood bord gespijkert op een boom en blijkt dat we niet voorbij dit bord mogen in verband met onontplofte bommen, mogelijke mijnen etc. De Jungle lodge ligt vlak onder een berg die bij de lokale bevolking bekend staat als General Hill: hier hadden de Amerikanen een helikopterbasis tijdens de vietnam oorlog en is er gevochten om deze strategische hooggelegen berg. Bij de Junglelodge aangekomen kunnen we eerst een douche nemen: ons hoofd houden onder een zeer klein stroompje met heerlijk verkoelend water... heerlijk, Om het wat makkelijker te maken neemt Annemiek een emmer koud water mee en na wat stoeien met zeep en een soort steelpan om water over jezelf heen te scheppen ruiken we allebei weer heerlijk. Pierre en Hans storten zich op het kampvuur wat ze proberen te maken met een vergrootglas... Als ze vervolgens eventjes niet opletten brand het vuur al en hebben Cristine en Annemiek het samen met Kewl makkelijker gemaakt en een aansteker gebruikt om de boel aan te steken. Na het avondeten was het weer tijd om lekker aan te schuiven bij het kampvuur en Pierre gooide er wat bamboe op. De shotglaasjes en het 'Happy water' werd weer tevoorschijn getoverd en de verhalen werden weer uitgewisseld totdat er een enorme klap volgt en het hele kampvuur uit elkaar klapt... $&$(*$## wat was dat..... Annemiek en Cristine rennen snel weg, Hans en Pierre nemen ook afstand en op de achtergrond lacht Kewl keihard en vraagt: 'Bamboo'? Tja.. Bamboe bevat luchtdichte compartimenten en in vuur zet dat uit.. het water gaat koken en er komt dan aardige druk op te staan wat resulteert in een gigantische knal... het duurt een tijdje voordat iedereen weer om het kampvuur durft te zitten. Bamboe op het vuur doen we toch maar niet meer.. Het enige voordeel is dat de knal waarschijnlijk alle wilde dieren waar de dames, maar vooral Cristine zich erg druk om maakt, zijn weggevlucht.

Dan maar weer op tijd gaan slapen, dit keer blijken er echter geen dekens te zijn en moeten we het doen met alleen onze dunne slaapzakjes.... De hele nacht dus kou lijden... luisteren naar de rondlopende ratten, rondvliegende vleermuizen en de 'Barking Deer', een soort klein hertje dat rondliep rondom de junglehut. Gelukkig hebben Annemiek en Cristine hier beiden niets van meegekregen omdat ze beide op dat moment lagen te slapen. Anders zal de nachtrust waarschijnlijk nog minder zijn geweest:). de volgende ochtend uitgeput wakker worden en dan na het ontbijt opnieuw de rugzak op onze rug slingeren en beginnen aan de afdaling naar beneden. Gelukkig maar een korte wandeling bergaf van een paar uur. De Steile helling is op sommige plaatsen spekglad door de gravel of modder waardoor je af en toe uitglijdt maar uiteindelijk bereiken we de bamboebossen die onderaan de berg groeien. We banen ons een weg door de bamboe heen en zien de rijstvelden wederom voor ons op duiken... weer terug in de bewoonde wereld. Vanaf het begin van de rijstvelden is het ongeveer nog een uur lopen naar het dorp waar we opgepikt worden maar we hebben onze lunch nog niet gehad dus stoppen we in een hutje tussen de rijstvelden. Er komt een man met een klein zoontje polshoogte nemen welke mensen er gebruik maken van zijn onderkomen en als hij ons ziet begint hij veel vragen te stellen over hoe ons land er uit ziet, of we ook rijstvelden hebben, hoe hoog ons land is en of we ook overstromingen hebben. Als we beginnen met het eten valt zijn oog op de camera van ons die nog aan staat en hij pakt de camera op en begint te kijken op het schermpje, Hans legt uit hoe het toestel werkt en al snel vermaakt hij zich enorm met het toestel en schiet vele plaatjes van de omgeving en van zijn zoon. Dan komt de familie van de man er ook bij en ze zijn bereid op de foto te gaan.Ze hebben zelf geen camera of foto's dus beloven we de foto's op te sturen zodat het reisbureau de foto's op de volgende trekking meeneemt en ze afgeeft in het dorp waar de man vandaan komt zodat deze over een familiefoto kan beschikken. We slingeren daarna de rugzak weer op onze rug en lopen het laatste uur bergaf naar het dorp waar iets later een busje ons oppikt en weer in Luang Namtha afzet. Uitgeput duiken we in bad (jaja, ons guesthouse heeft een bad... hoera!), eten we heerlijk indiaans en rollen we na een paar welverdiende beerlao's ons heerlijk zachte bedje in....ZZzzzzz

PS: wanneer de volgende update komt weten we niet, we vertrekken overmorgen china in en de eerste week zullen we vooral veel reizen omdat deafstanden enorm zijn. Het zuiden is nog aardig onderontwikkeld en volgens de lonely planet zijn er weinig plekken om te internetten... Heb gedult, na een week of twee zullen we weer opnieuw updates geven over onze rondreis. Oh ja en de spatie is kapot op het toetsenbord dus sorry als er veel woorden aan elkaar geschreven staan...

PS2: er staan vele nieuwe foto's op de site dus als je benieuwd bent hoe Laos eruit ziet...

Hans en Annemiek