Kunmin was aardig voor een paar dagen, een leuk kijkje in deChineze leefwereldmaar eigenlijk hebben we dus kort samengevat niet veel meer gezien dan een moderne stad... waar is nou dat oude Azie eigenlijk wat ik voor ogen had?

Om dat op te gaan zoeken zijn we oostwaarts gekeerd om te kijken of we in de omgeving van Guilin oude authentieke chineze dorpjes en steden konden vinden. Guilin zelf is een moderne stad en wordt veelal gebruikt als uitvalsbasis naar de dorpen gelegen rondom deze grote stad (600.000 bewoners en daarmee toch klein voor Chineze begrippen maar groot voor mijn begrippen). We vertrokken vanuit Kunming met de nachttrein en sliepen op veel te korte bedden waardoor Hans met zijn voeten keurig netjes in het gangpad lag en geregeld aangestoten werd door een Chinees die toevallig wilde passeren. De slaaptrein is een goede manier om te reizen, je bespaart een overnachting en in 16 uur reis je ongeveer 1100km door het Chineze landschap (klinkt mooi maar in een nachttrein is het aardig donker....)

Toch tegen het ochtendgloren bleek het landschap te zijn verandert in een gebied waar kalksteen pieken omhoog staken. Deze kalksteen rotsen maken het gebied zo bijzonder om te bereizen en geven vooral 's avonds en 's nachts een mystieke sfeer als je rondloopt tussen de 300-500m hoge kalksteen pieken. Laat op de middag reden we Guilin binnen en daar bleken de taxi chauffeurs 3x de eigenlijke prijs te vragen naar de hostels in het centrum en dat is tegen mijn principes om dat te betalen... voor minder wilden ze niet rijden dus dan maar de 3 km lopend afleggen. In het hostel konden de mensen eindelijk engels spreken, dat was een welkome verrassing. We dropten de rugzak en gingen de stad in voor ontbijt, lunch en avondeten ineen en slenterden over de avondmarkt op zoek naar souveniers. Helaas niks leuks te vinden, alles ziet er oud en verweerd uit dus iets leuks meenemen naar huis blijkt nog een hele opgave. We besluiten 's avonds nog een avondwandeling te maken langs 2 oude grote pagodas die gemaakt zijn van enorme hoeveelheden koper. 's avonds zijn ze ontzetten mooi verlicht en Guilin zelf mag dan niet zo heel veel charme hebben. de 'Sun' en 'Moon' Pagoda geven toch wel een beetje China gevoel waar we naar op zoek zijn.

De volgende ochtend zijn er 2 nederlanders gearriveerd die net uit Hong Kong en Macau komen, een plek die we later nog willen bezoeken. Ze blijken Sjoerd en Sophie te heten en zodra Sjoerd begint met zijn verhaal over Hong Kong en hun overnachtingsavontuur in Disneyland kijken Annemiek en ik elkaar aan... Mark zijn tweelingsbroer is gevonden, taal, houding, looks, de manier van praten.. in alles lijkt Sjoerd op Mark. Ze leven aardig op budget e aangezien Macau en Hong Kong verschrikkelijk duur is hebben ze twee nachten geslapen bij de Occupy beweging tegen kapitalisme in het zakendistrict van Hong Kong en de andere nacht zijn ze gaan slapen in Disneyland.. en nee niet in een hotel, gewoon voor sluitingstijd de bosjes in duiken en lekker daar slapen zodat je de volgende dag nog een keer gratis het park in kunt en geen overnachting betaalt.... aardig geniale actie:). Ze blijken later ook door te reizen naar de Giggling Tree, een guesthouse dat we later ook gaan bezoeken en het leuke is dat dat bezoek tegelijk valt met Sinterklaas... dus we gaan sinterklaas vieren met Nederlanders!

Na het ontbijtgaan we Guilin opnieuw in, dit keer naar een oud paleis/klooster wat een van de hoogtepunten is van Guilin City. Na de wandeling van een paaruur en het beklimmen van de rots die een fraai uitzicht geeft over de stad zijn het er over eens dat de marketinmachine van Guilin goed werk verricht want een niet zo bijzonder, sinds 1948 gerestaureerd, lees volledig opnieuw gebouwd,'oud' paleis voelt toch niet echt charismatisch aan.. toch een leuk uitzicht gehad en 2 paar zere benen eraan overgehouden. Daarnaast hebben we ook veel lol gehad met Chinezen die ons op de foto wilden zetten, de ene keer waren we niet te beroerd om hun foto 'niet te verpesten'. Dit terwijl wij toch altijd sneaky het onderwerp zijn van de foto en de andere keer als mensen onopvallend een foto willen maken gaan we uitbundig poseren waardoor de Chinezen heel verlegen worden... ook een prima tijdsbesteding haha!

Thuisgekomen in het hostel vragen we het meisje achter de bar of ze de reserveringen wil maken voor de volgende bestemming en of ze de bestemming in Chinese tekens op papier wil zetten. Dit zou het reizen en zoeken een stuk makkelijker moeten maken.

Zo vertrekken we de volgende dag op weg naar de Wind en Regenbruggen van ChengYang. We nemen de gratis bus dievlak langs het station komt (waarom wisten we dat niet toen we aankwamen) en rijden door naar het zuiden naarhet busstation. Daar pakken we de bus naar Sangjang en hier moeten we naar de andere kant van de stadlopen voor de lokale bus naar chengyang. Ja, ook wij raken in de war van al die namen en alles lijkt op elkaar dus het is aardig uitdagend om hier rond te reizen haha:).

Enfin, we stappen de lokale bus in en krijgen wat manderijntjes aangeboden van de lokale bevolking. Ik moet nageven, Chinezen zijn enorm vriendelijk tot zover en hoewel ze af en toe rare gewoontes hebben raak je daar ook wel aardig aan gewend. De bus vertrekt over slingerende landweggetjes en steekt een aantal keer wat riviertjes over en zo hobbelen we de bergen in op weg naar ChengYang.Ondertussen maken de chinezen veel plezier onderling over de kledingkeuze van Hans... We bezoeken de wind en regenbruggen en deze bruggen doen zeker eer aan hun naam. De temperatuur is in 5 uur tijd verandert van heerlijk lekker warm naar 12oC, heel veel regen en wind... niet echt geschikt voor korte broeken dus. Daarnaast is de Chineze vertaling voor blanke iets in de trend van 'Harige witman' en die combinatie zorgt voor aardig wat hilariteit bij de Chinezen die druk wijzen. Wanneer Hans ook nog eens een rillerig 'het is koud gebaar maken' hebben de medereizigers in de bus voor het resterende gedeelte genoeg voer om over te praten en blijven ze vriendelijk ons uitlachen.

Vlak voor het stadje Chengyang moeten we de tickets kopen voor de wind en regenbrug en springen we iets later vlak voor ons hotel eruit. De deur blijkt op slot te zijn en waarschijnlijk door het slechte weer zijn we de enige bezoekers van dit (grote) hotel. Dan maar aan de achterkant kijken... we horen vanuit de binnenkant van het hotel een enorme roggel dus er is in ieder geval een Chinees binnen:) Hij steekt zijn hoofd uit het raam om te kijken waar hij de, waarschijnlijk groene, klodder buiten kan lozen en houdt zich in als hij doorheeft dat wij nast het raam staan naar binnen te kijken. We droppen onze spullen en besluiten de lunch over te slaan want het is droog buiten dus snel tijd om de wind en regenbruggen te bekijken.

De bruggen zijn enorme bouwwerken met verschillende lagen met daken er boven op. Waarom deze bruggen op deze wijze worden gebouwd is onduidelijk, de bruggen stammen uit 1912 en uit periodes daarvoor (de grootste uit 1912) maar volgens mij dienen de verschillende lagen geen enkele nut want als je onder de wind en regenbrug doorloopt is er maar een verdieping. Desalnietemin is de regenbrug een enorm imposant bouwwerk en zeker de 5 uur durende busreis meer dan waard. Aan de andere kant van de brug is een authentiek houten chinees dorpje waar de bewoners een van de minderheden zijn hier in het zuidelijke China. We slenteren wat uurtjes rond door tussen de houten huisjes, passeren werkende mensen in een soort klederdracht, krom lopende opa's en oma's (waarschijnlijk door het harde werken op de rijstvelden en het tillen van enorm zware voorwerpen dmv een stok in hun nek te leggen en aan beide katen zware manden te bevestigen). In de rivier zijn de vrouwen eenden en kippen aan het kaalplukken, schoonmaken en wassen (we bestellen dus geen kip in dit dorp want de rivier is van dubieuze waterkwaliteit).

In het centrum van dit fantastische dorpje staat een enorme 'drumtoren'. Een soort kerktoren maar dan zonder kapel erachter dat doorloopt tot vlak bij de grond. Erin zitten allemaal oude mannen rondom een kampvuur en wij worden uitgenodigd erbij te zitten. Het vuur warmt ons heerlijk op en we staan tien minuten later weer op om verder te gaan. en slenteren via verschillende straatjes weer terug naar ons hotel. Heerlijk om hier rond te lopen en hoewel dit een van de toeristische hoogtepunten is van de provincie zijn er nauwelijks andere toeristen te vinden. Mede door het laagseizoen en slechte weer waarschijnlijk maar toch...

's Avonds besluiten we na een kopje thee al om 18.00 het bed in te duiken want de mensen hier kennen geen verwarming en het is koud.... zo koud!

De volgende ochten vroeg uit de veren en heerlijk pannenkoeken eten als ontbijt en dan de 08.00 bus pakken naar Guilin, daar een taxi regelen die ons naar een busstation brengt aan de andere kant van de stad (Pas de 4e die we aanspreken wil op de meter rijden) en dan de bus pakken naar Yuangshou, hier een taxi regelen naar het Gigglin Tree guesthouse en in de avondschemer arriveren we in dit door Nederlands gerunde hostel. De kamers zijn gerenoveerde oude boerderijen en zeer netjes afgewerkt, het eten is er fantastisch en de omgeving bestaat uit hoge karstgebergten wat een bijna sprookjesachtig landschap geeft. (Zo mooi zelfs dat het 20Yuan biljet deze omgeving als afbeelding heeft).We worden uitgenodigd om 2 dagen later op 4 december deel te nemen aan een touwtrekwedstrijd tijdens de lokale feestweek en we zien al dat er zeer veel te doen is in de omgeving. We overnachten op de dorm (slaapzaal met 4 bedden) en al snel zitten we met medereizigers gezellig reisverhalen uit te wisselen en vliegt de avond voorbij.